Bloemrijke akkers zijn zowel een prestigeobject als een schrikbeeld. Het is maar welke mensen je er over spreekt. Bij sommige agrariërs zien hun vruchtbare bouwland dat al eeuwen in familiebezit is verdwijnen onder een bloemrijke akker. Het gewas dat zij er op zaaien brengt minder op door dat er concurrentiekrachtige planten als distels en melkdistels opkomen.
Bij sommige natuurbeschermers zijn bloemrijke juist de pareltjes van het boeren land. Zo zagen de akkers er rond 1850 uit. Toen was er noch echte natuur in Nederland, met herten aan de rijn en overal dassen en kwartels. Waar je ook liep overal kwam je planten en dieren die je tegenwoordig (bijna) nergens meer ziet. Door dat vroegere beheer weer te herintroduceren (zo redeneren deze natuurorganisaties) komen ook de soorten die daar bij horen weer terug.
Welk standpunt uiteindelijk het juiste standpunt is mag je zelf bepalen maar om in ieder geval een beeld te krijgen van wat een bloemrijke akker nou inhoud hebben wij hier op Landgoed Larenstein enkele voorbeelden van bloemrijke akkertjes aangelegd. Twee liggen er achter de kleidijk in de heemtuin en een licht er voor aan de overkant van het blauwgrasland. De bloemrijke akker die voor de kleidijk ligt (foto) is vorig jaar ingezaaid met winterrogge. Na de oogst van dit gewas is het hooi opgestapeld in hooimijten en vervolgens omgeploegd. De akker is in het verleden ingezaaid, maar inmiddels handhaaft de begroeiing zich zonder dat er ieder jaar word ingezaaid. Het moge duidelijk zijn dat deze akker in dit seizoen niet gebruikt kan worden voor het verbouwen van roggen of tarwe. Maar aan de andere kant staat hij nu wel vol met een zeldzame bloemenpracht. En welke keus maak je dan als beheerder….
Tekst en Foto: Tim van Leeuwen